İlçenin ana geçim kaynağı dokumacılıktır. Dokuma ürünleri arasında hambez, pike, kanaviçe, havlu, çarşaf başta gelmektedir. Merkez ve köylerde önceden 5000 civarında motorlu tezgah olmasına rağmen bu tezgahlar zamanla yerini otomatik tezgahlara bırakmıştır.

Bu yönü ile ilçe ekonomik yönden zengin olarak gözükmesine rağmen dokumacının çoğunun fasoncu olmasından kaynaklanan sıkıntılarıda çok fazladır. Bunun yanında Türkiye çapında yetiştirdiği iş adamlarıyla da ünlüdür.

Babadağ’da dokumacılığın 700 yıllık bir geçmişi vardır. 1965 yılında el tezgahlarının yerini motorlu tezgahlar almıştır. 1985 lerden sonra ilçenin girişinde kurulmaya başlayan fabrikalarla teknolojik bir atılım gerçekleştirilmiş, getirilen otomatik makinalarla sıfır hata mal dokunmaya başlanmıştır. Bu yöndeki atılımlar devam etmektedir. Şu anda Babadağ da 1. ve 2. sanayi sitesinde 27 adet dokuma ve haşıl fabrikası faaliyet göstermektedir. Eskiden evlerde bulunan ağaç ve demir tezgahların yerine otomatik tezgahlar aldığından evlerde dokumacılık yapma oranı düşmüş olup, gençlerimizin çoğu Babadağ’daki ve Denizli’deki fabrikalarda çalışmaktadır.

Babadağ’ın doğa koşulları tarıma pek elverişli değildir. Tarım ve hayvancılık ek bir faaliyet olarak yapılmakta olup, geçim kaynağı değildir. Yabani kestanelik aşılanarak bir gelir kaynağı yaratma yoluna gidilmektedir. Hayvancılık Kelleci, Mollaahmet gibi köylerde kabul görmüştür.